اقــرار کـن بـلـنـدی ایـن اقــتــدار را            این انـقـلاب مـسـتـمـر ریـشــه‌دار را

باید به تنگ‌چشمی دشمن نشانه رفت            فـرّ و شکوه این همه نقش و نگار را

مرگا به ما اگر که به ضحاک وانهیم            این سرزمـین رسـتـم و اسـفـندیار را

بهمن اگر چه سرد؛ ولی نیمه‌های آن            حس می‌کنم طـراوت فـصل بهـار را

روزی که چشم ظلمت شب روشنا گرفت            روزی که داد خاتمه شب‌های تار را

در موجی از کدورت و در اوجی از غبار            دیــدنــد آن زلالــیِ آئـــیـــنـــه‌وار را

هرسال یاد و خاطره‌ات زنده می‌شود            قـلـبی تـپـنـده‌تـر شـده‌ای روزگـار را